Op woensdagochtend (23 mei) volgt er opnieuw een beenmergpunctie en er moet nog een CT scan gedaan worden (datum nog onbekend), nu gericht op de botten. En nog maar meer bloed prikken.
Het goede nieuws is dat het goed te behandelen is, het slechte nieuws is dat ik hier wel een tijd mee zoet ben en dat dit niet leuk gaat worden. Het gaat ook niet meer over. Eerst waarschijnlijk bestraling, daarna chemo kuren, daarna een beenmergtransplantatie met mijn eigen beenmerg.
Meer goed nieuws is dat ik (zoals het er nu uitziet) mijn eigen haar houd, in ieder geval tot de bruiloft van Marnix en Emma op 17 augustus 2018. (Ja, de timing is zooooo fout, ik vind het heel naar dat mijn ziekte een schaduw over hun feest werpt). De transplantatie zal waarschijnlijk daarna plaatsvinden en dat betekent haaruitval.