Zere keel

Wil ik vanavond beginnen met een bedankje aan iedereen die tijd en gelegenheid had om woensdag (20 juni 2018) een appje te sturen. In mijn blog had ik geschreven dat ik daar tijdens de bloedtransfusie, de hele dag in bed, alle tijd voor had. Dat heb ik geweten, ik ben helemaal plat geappt! Zooo ontzettend lief van jullie en zo gezellig, de dag vloog voorbij, ik had amper tijd om een hoofdstuk te lezen. Het tweede bedankje is voor de bloeddonoren die zo onbaatzuchtig hun gezonde bloed afstaan om anderen te helpen, ik vind dat fantastisch!

Stiekem verwachtte ik dat ik woensdag gelijk uit bed zou springen met hernieuwde energie. Helaas, er werd mij verzekerd dat het zeker 2 à 3 dagen tot een week duurt voor het effect merkbaar is. Nog even geduld dus.

Donderdag 21 juni werd ik wakker met schroeiende keelpijn. Geen koorts gelukkig, maar wel heel vervelend. Veel drinken en zachte dingen zoals yoghurt en een lekker soepie glijden nog wel naar binnen. Veel mensen in mijn omgeving hebben me al horen klagen over mijn smaak; naar mijn idee smaakt veel voeding naar spijkers of schoenzool. Een vriendin tipte mij over het artikel van de NOS waarin verteld wordt hoe de smaak van een kankerpatiënt verstoord wordt, je kunt het artikel hier vinden;

https://nos.nl/artikel/2236803-een-zandkoekje-maar-dan-zoals-het-smaakt-voor-een-kankerpatient.html

Beter kan ik het zelf niet omschrijven! Zelfs mijn favoriete chips (en dat wil wat zeggen!) smaken momenteel nergens naar.

Vandaag, vrijdag 22 juni, voor de laatste prik (de 4e) van de 1e kuur naar het ziekenhuis. Natuurlijk heb ik ook mijn zere keel en witte vlekjes in mijn mond ter sprake gebracht en de verpleegkundige bevestigde mijn vermoedens: een schimmelinfectie. Brrrr, dat kon er nog wel bij. Zij wilde daarover overleggen met mijn behandelend arts. Die arts wilde het graag met eigen ogen zien maar zat midden in haar spreekuur, dus; wachten. . . . . . . . . . De arts kwam met een ‘bij-goochem’, die wilde ook even kijken. Ze bevestigde wat de verpleegkundige al had geconstateerd en heeft een recept voor een schimmeldodend drankje uitgeschreven. Gelijk in de ziekenhuisapotheek af te halen, da’s dan wel weer handig. Ze vertelde dat een schimmel de kans krijgt om te groeien als de natuurlijke balans in je mond/keel/neus (of elders in je lichaam) verstoord is door o.a. medicijn inname.

Al met al geen topweek, moe, veel geslapen, pijn en heel labiel. Komende week een ‘rustweek’, geen chemo injecties, wel de thuismedicatie en ik reken erop dat het donorbloed zijn werk gaat doen. Aankomende week zou het daarom beter moeten gaan. Intussen is er nog niets bekend over eventuele resultaten van deze 2 weken, geduld!

Het zelf prikken gaat me goed af, hieronder vind je een foto van de injectiespuit met het naaldje, stelt echt niets voor.

Deze week en vandaag heb ik, naast hele lieve kaarten en appjes, ook weer twee prachtige bossen bloemen gekregen, waarvoor heeeeel hartelijk dank!