Verbetering!

Net als ik (en Gea zelf natuurlijk) snakten jullie waarschijnlijk naar wat goed nieuws. Welnu, dat is er!

We hoopten gisteren al verbetering te zien, maar die bleef in eerste instantie nog uit. De koorts bleef (zelfs even 39,5) en ook de bloedwaarden lieten nog geen stijgingen zien. Integendeel, die gaven aanleiding om nog maar wat extra donorbloed toe te dienen gisteren. Gelukkig werkte de morfine wel prima: de pijn is nog een stukje gedaald, redelijk goed te dragen, af en toe nog een pijnscheut in de maag.

Gisteravond meende ik een kleine verbetering te zien. Ze zag er iets beter uit en kreeg ook iets meer praatjes. Vanmorgen gaf ze zelf aan zich wat beter te voelen, ze had ook goed geslapen. Beide waren we echter nog voorzichtig in ons oordeel. Al die medicijnen drukken veel weg en het donorbloed kan ook een tijdelijke opleving te zien geven. Maar een goed teken was verder al dat de koorts vandaag (tot dusverre) is weggebleven. En toen kwam de gedeeltelijke uitslag van het bloedonderzoek vanmorgen vroeg. Onze bijzondere interesse heeft iedere keer de waarde van het aantal leukocyten (= witte bloedcellen). Na de 0,2 van de afgelopen dagen hoopten we op 0,3 of 0,4. Maar het bleek zelfs 0,8! In de grafiek hieronder is het sprongetje naar boven duidelijk zichtbaar.

Tegelijkertijd maakt de grafiek duidelijk dat we er nog niet zijn. De leukocyten moeten nog een stuk verder stijgen. Gea werkt zelf ook zo goed mogelijk aan haar herstel. Af en toe doet ze wat oefeningen om de conditie op peil te houden. En ze is voorzichtig weer begonnen wat te eten: een schaaltje yoghurtvla.

Regelmatig wordt mij ook gevraagd hoe het met mij gaat. Zowel Gea als ik waardeert dat: ook de partner heeft het zwaar.  Wij voelen ons enorm gesterkt door alle blijken van meeleven. Gisteren kwam zelfs een vriend een boeket bloemen voor mij thuis bezorgen!