En toen ging het snel

Roelof heeft jullie al laten weten dat de stijgende lijn zaterdag is ingezet. Zondag waren de bloedwaarden weer iets gestegen en maandag liet opnieuw een stijging zien. Deze uitslagen pasten helemaal bij mijn gevoel; iedere dag voel ik me ietsje beter. Heel langzaam ben ik ook weer gestart met eten. Omdat ik nog steeds 100% voeding via de centrale lijn (cl) kreeg, had ik rustig de tijd om dat weer op te bouwen. Alle medicatie kreeg ik ook via de cl, tijd genoeg om langzaam weer aan pillen te wennen. Dacht ik.

Vandaag kwam de hematoloog vertellen dat mijn bloedwaarden zo goed zijn dat ik officieel ‘uit de dip’ ben. Hoe snel is dat gegaan!! De hematoloog zegt dat ik alles volgens het boekje doe. Omdat ik aangaf iets last te krijgen van mijn cl en de huid daaromheen volgens de deskundigen ook iets rood werd, besloot de hematoloog om dan ook gelijk vandaag de cl te verwijderen. SLIK. Dan moet ik dus ook zelf eten en pillen slikken. Maar slapen zonder aan die kerstboom vast te zitten was ook wel een verleidelijk idee. Bovendien had ik gewoon geen keus, de arts, hoe vriendelijk en open voor overleg ook, had beslist.

Intussen is de diëtiste geweest voor overleg en tips. Zij heeft er alle vertrouwen in dat het eten en slikken met de dag beter zal gaan. Bovendien heb ik meer trek als ik geen infuus voeding meer krijg. Even na 16.00 uur was het zover. De zaalarts kwam voor het verwijderen van de cl. Pleister eraf, één keer diep inademen, even adem vasthouden en intussen trok de zaalarts de cl eruit. Daarna de wond goed dichtgedrukt, pleister erover en klaar. Fluitje van een cent.

Nu ‘de dip’ officieel achter de rug is hoef ik niet meer in isolatie. De overdruk van de kamer is opgeheven, de deur mag open. Als ik wil mag ik wandelen op de gang. Dat voelt zo raar, alsof ik iets doe waar ik straks een bekeuring voor ga krijgen. Voorzichtigheid blijft voorlopig zeker geboden. Gezond verstand gebruiken is belangrijk, overdreven maatregelen zijn niet nodig. Vanavond verhuis ik 2 kamers verderop. Ik krijg weer een éénpersoons kamer, maar dan zonder sluis. Deze kamer wordt vanaf morgen bezet door een andere patiënt met een vergelijkbare ziekte en behandeling.

De positieve ontwikkelingen gingen vandaag wel heel snel. Nu niet denken dat ik al beter ben en alles weer kan, hoe graag ik dat ook zou willen. Nee, ik weet nog niet wanneer ik naar huis mag/kan. Dat hangt helemaal af van wat er de komende dagen gebeurt. Dank jullie wel voor alle gebeden en steun in welke vorm dan ook de afgelopen tijd.