Vrijdag 16 november mocht ik na drie weken ziekenhuisopname weer naar huis. Mét leefregels, beweegadviezen, voedingsadviezen en medicatie voor de komende weken.
Aan deze twee foto’s hoef ik niets toe te voegen, Roelof en Emma hebben hun uiterste best gedaan om de thuiskomst een feestelijk tintje te geven. Hoe lief is dat? Onnodig te zeggen dat ik het niet droog kon houden.
We zijn zo dankbaar dat ik weer thuis ben na deze beproeving. Je leest erover, je praat erover, lichamelijk en geestelijk was ik zo goed mogelijk voorbereid. Echter als je leest dat de slijmvliezen door de chemo kapot gemaakt worden weet je nog niet wat je precies kunt verwachten en hoe dat in werkelijkheid voelt. Ook mijn neus heeft ervan langs gekregen, alle geuren komen heel sterk binnen. Bovendien heb ik nergens gelezen wat het mentaal met je doet en ook daar moet ik van herstellen.
Mijn taak de komende tijd is het afwisselen van activiteiten en rust. Douchen, normaal gezien als een frisse start voor de dag, wordt nu gezien als een activiteit, daarna dus rust. Een tweede taak is goed en verstandig eten. Ik zie dit momenteel echt als een taak. Voor herstel heb ik veel calorieën nodig maar mijn slijmvliezen zijn nog niet hersteld, eten is nog geen succes. Gelukkig gaat het iedere dag iets beter, maar het gaat langzaam.
Tijdens mijn ziekenhuisverblijf heb ik heeeeeeel veel kaarten, cadeautjes en appjes ontvangen. Helaas lukte het niet om jullie allemaal persoonlijk te bedanken of meteen te reageren. Bij deze mijn hartelijke dank aan iedereen! Ook heel veel dank aan iedereen die de afgelopen dagen ons huis weer heeft veranderd in een bloemenzee.
lieve Gea en Roelof,
Wat fijn dat je weer gewoon thuis kunt zijn! Daar ben je toch het liefst als je je niet lekker voelt. En wat een fries welkom. Een hartelijke groet van ons. Luuk wenst jullie ook beterschap. Hij had jullie al gemist 😉