Influenza

De eerste vrije weken zitten er op. Nog steeds heb ik het gevoel dat ik spijbel, bv. als ik ’s ochtends met een heerlijke cappuccino en de ochtendkrant op het balkon in het zonnetje zit. Ik denk dat ik daar wel aan kan wennen! Nu heb ik tijd om huishoudelijke zaken onder handen te nemen en verwaarloosde sociale contacten (niet expres maar wegens tijdgebrek) opnieuw te koesteren.

Het weekend van 20 maart was zo’n moment. Met mijn leesclub vriendinnen ben ik naar ‘Parc Ganuenta’ in Zeeland geweest. Lekker uitwaaien en plezier maken! Helaas kwam ik zondagavond ziek thuis, hoge koorts, koude rillingen, hoofdpijn en HOESTEN. Dit had ik begin februari ook al gehad. Mijn specialist sommeerde me maandagmiddag naar de afdeling spoedeisende hulp van ZGV te komen. Bloedonderzoek, urineonderzoek, bloeddruk, alles werd gecontroleerd, inclusief een covid test. Daar kwam uit dat ik Influenza A en een urineweginfectie had. Ik kreeg daar meteen een infuus met antibiotica en moest eigenlijk een nachtje blijven. Heel lief heb ik gevraagd of dit ook thuis kon met pillen, dat mocht gelukkig, gauw terug naar mijn eigen bed. Donderdag was ik voor het eerst koortsvrij en vanaf vrijdag ben ik er weer, nog wel met een conditie als een pinda. Het hoesten is helaas nog niet over.

Deze week kreeg ik ook de uitslag van het bloedonderzoek. De waarde van de ‘vrije lichte ketens’ is alweer gestegen. De hematoloog zei dat ze eigenlijk ook niet meteen resultaat had verwacht van de verhoogde dosis lenalidomide. Ik wel natuurlijk, ik was ontzettend teleurgesteld. Voorlopig wordt er niets aan gedaan. Wanneer de waarde twee keer rond de 130 gemeten wordt (waarschijnlijk over een paar maanden) zal een behandeling in het team besproken worden. De arts en ik hebben afgesproken het een paar maanden aan te kijken alvorens opnieuw te prikken, wellicht gaat de lenalidomide toch wat doen.

Nu, hersteld van de griep en in de ‘wait and see’ fase van de ontwikkelingen van het Multipel Myeloom gaat het best goed met mij. Ik voel me goed, niet ziek, wel vermoeid. Ik blijf voorzichtig met fysiek contact met het oog op besmettingen en infecties, daar blijf ik erg gevoelig voor. Ik probeer me niet te druk te maken over wat er allemaal komen gaat. Heel dankbaar ben ik voor iedere dag, dankbaar voor ons gezin en dankbaar voor zoveel mensen die voor ons bidden en aan ons denken.

Over een paar maanden zal ik jullie informeren over de voortgang, mochten er intussen nieuwe ontwikkelingen zijn dan laat ik dat weten.