Afgelopen week dacht ik dat het mee zou vallen met de bijwerkingen omdat ik vanaf kuur 3 de Carfilzomib in een lagere dosering krijg en in ik week 2 en week 4 geen Daratumumab krijg. Dat viel toch tegen, ik heb weer een heel pijnlijk ‘lijf’ gehad, of dat nou mijn spieren of mijn botten zijn is niet te zeggen, het is een ‘beurs’ gevoel. Het is ontzettend vermoeiend. Aan de andere kant had ik veel last van de Dexamethason, bijna geen stem en slecht slapen en veel vocht vasthouden. Niet fijn. Gelukkig was het meeste leed zaterdag en zondag weer geleden.
Gisteren en vandaag de volgende ronde. Beide keren in stoel 5, het ziet er niet meer naar uit dat alle stoelen een keer aan de beurt komen. Het prikken ging soepel, de verpleegkundige heeft alweer een verse ader gevonden. De medicatie lag klaar maar stond in de computer op ‘nog vrij te geven’. Je zou kunnen zeggen, het ligt voor je neus, gewoon doorgaan maar dat gaat niet. Voor de infuuszak aangehangen en de injectie gegeven mag worden moet de streepjescode van de patiënt gescand worden alsmede de streepjescode op de medicatie en dat lukt dan niet. Mijn eigen hematoloog had dienst Pinkstermaandag en dit probleem was gelukkig met een telefoontje opgelost. Beide dagen stond ik binnen no time weer buiten en dan in dit heerlijke weer lekker op de fiets weer naar huis.
Bedankt voor de Update, was er in Ede ook een mooi zonnetje om naar huis te fietsen? Toch fijn dat er telkens weer een verse ader gevonden wordt, heb je die inmiddels ook genummerd?
Mijn favoriete bloem de klaproos 🙂
Lieve groeten
Potverdikkeme, wat naar van die bijwerkingen, dat klinkt wel als heel pittig! En ook met Pinksteren niet vrij .. Hopelijk valt het deze week mee met de nare gevolgen! Mooi dat je lekker op de fiets stapt! 👍
Wow Gea. Na een zware dobber steeds weer licht aan de horizon en nu ook nog bij een blauwe hemel. Elke week een stapje verder naar het einddoel. Daar doe je het voor: jijzelf, Roelof, kids en de kleintjes.
Sterkte hoor
Chapeau voor jou dat je dit allemaal doorstaat, Gea! Je bent langzamerhand ook deskundige op het gebied van medicijnen… wat een vreemde – en moeilijke – namen zie ik steeds voorbijkomen :-). Maar ze helpen en dat is het belangrijkste. Veel sterkte verder en we denken aan jou (en Roelof!).
Die prachtige klaprozen!
Wat fijn dat je daar nog oog en tijd voor hebt gedurende deze kuren.
Veel sterkte, leafs,
Hannie