Zware dagen

In deze heftigste periode van de behandeling proberen we jullie wat frequenter te informeren. Het is nog even mijn beurt.

Gea heeft het zwaar deze dagen. Afgelopen maandag (vorige bericht) was nog maar het begin van de dip. De pijn sloeg toen wel hard toe. Gelukkig is die tegenwoordig tamelijk goed te bestrijden. Na wat tussenstapjes krijgt ze inmiddels morfine via de infuuspomp. Dat helpt, de pijn is niet weg maar wel beter te dragen. Vooral haar maag is zeer pijnlijk, ze omschrijft het als een vulkaan die op uitbarsten staat. Ook de slokdarm is erg gevoelig, voelt als flink gezwollen. Dit zijn duidelijke effecten van de chemo (Melfalan). Kennelijk heeft de koeling (raketjes, bolletjes ijs, ijsblokjes) tijdens het toedienen van de Melfalan goed gewerkt, want over haar mond heeft ze geen klachten.

Doordat de slokdarm zo ongeveer dicht zit en alles wat in haar maag komt direct forse pijn veroorzaakt is ze dinsdag voorlopig met eten gestopt. De infuuspomp met voeding ging daarop naar 100%. Fantastisch dat dit zo kan, dat geeft haar rust. Af en toe neemt ze een slokje cola.

Dinsdag begon de koorts (38,5), dus gingen de alarmbellen af. Direct werd bloed afgenomen en op kweek gezet. Ze willen graag weten of een bacterie in  de centrale lijn of een bacterie elders in het lichaam de koorts veroorzaakt en zo ja welke. De uitslag wordt vandaag of morgen verwacht. In afwachting daarvan wordt een breed-spectrum antibioticum ingezet. Sindsdien springt de temperatuur op en neer, binnen enkele uren kan deze van normaal (37) naar hoog (39) en terug gaan. De verpleging kijkt er niet van op, maar houdt het wel nauwlettend in de gaten.

De bloedwaarden zijn nog steeds laag. Dinsdag heeft ze enkele zakken donorbloed gekregen (rode bloedcellen en plaatjes). Daardoor waren sommige bloedwaarden gisteren (woensdag) iets hoger. Vandaag waren deze alweer iets lager, maar een nieuwe transfusie wordt nog niet nodig geacht.

Gea’s ogen gaan telkens even glimmen als ik de kamer binnenkom met nieuwe kaarten. Ze bekijkt en leest ze, voordat ik ze aan het prikbord hang. Ook waardeert ze de cadeautjes, die ze zelfs in het ziekenhuis kreeg. Er gebruik van maken laat nog even op zich wachten, daarvoor ontbreekt de energie op dit moment. Dat is ook de reden waarom ze tijdelijk niet of nauwelijks reageert op e-mails en appjes. We hopen en bidden dat het herstel morgen of zaterdag inzet en dat we dan dagelijks (lichte) verbetering gaan zien!