Vrijdag 5 april waren de drie weken uitstel voorbij en had ik weer een afspraak bij de longarts. Vlak voor deze afspraak moest ik een nieuwe röntgenfoto laten maken. Tijdens de afspraak zette hij de twee beelden naast elkaar op het scherm. De vlekjes zijn niet verergerd, maar er is geen verbetering te zien. (Dit zijn overigens andere vlekjes dan het vlekje wat in oktober 2018 aanleiding gaf tot een bronchoscopie. Dat vlekje zit er ook nog, geen verandering te zien t.o.v. foto oktober.) Na wat heen en weer gepraat kwam het hoge woord er toch uit: de arts stelde opnieuw een bronchoscopie voor. Ik had me heel stoer voorgenomen om te zeggen dat dat heus niet ging gebeuren. Maar als je tegenover zo’n vriendelijke maar vastberaden deskundige witte jas zit, dan durf je dat niet meer. Dan kan je alleen nog maar piepen dat het geen leuk onderzoek is. Hij kwam me tegemoet door voor te stellen het deze keer onder een ‘roesje’ te doen.
Deze bronchoscopie moest op korte termijn gepland worden. Vandaag, donderdag 11 april was ik aan de beurt. Amper geslapen, nuchter en super zenuwachtig naar het ziekenhuis vanochtend. Moest ik ook nog langer wachten omdat er een spoedgeval tussendoor kwam. Op mijn ‘dagopnamebed’ hebben de verpleegkundigen mij door het ziekenhuis naar de behandelkamer gereden. Zo gênant als je niets mankeert maar regels zijn regels. Op de behandelkamer werden mijn keel en stembanden verdoofd. Dat voelt heel raar maar is niet pijnlijk. Daarna kreeg ik een slaapmiddel via het infuus. Wat fantastisch spul! Het onderzoek was afgelopen voor ik het in de gaten had en ik kan me er helemaal niets van herinneren. Daarna ben je ook gelijk weer wakker en na een uurtje mocht ik voorzichtig wat drinken en toen dat goed ging ook een broodje eten. Ik ben zo opgelucht dat dit achter de rug is en dat het geen traumatische ervaring was deze keer.
Iedere keer als je opgenomen wordt, al is het maar voor een paar uur, dan krijg je een polsbandje om met daarop je gegevens en een streepjescode.
De afgelopen weken heb ik heel rustig aan gedaan. Weinig afspraken en ’s middags naar bed. Ik ben heel teleurgesteld dat dit voor mijn longen niet genoeg was. Inmiddels komt de energie heel langzaam weer iets terug en lukt het steeds beter om weer meer activiteiten te ontplooien.
De vorige keer vertelde ik over de evaluatie gesprekken met de verpleegkundigen van ZGV over mijn opname in november 2018. Nu werd ik gebeld door ZGV of ik wilde meewerken aan een gesprek over de inrichting van de isolatiekamer waar ik destijds verbleef. Ja, dat wilde ik wel en ik kon wel wat verbeterpuntjes bedenken. Al pratend hebben we er samen – op papier – bijna een hotelkamer van gemaakt. Helaas kon ze niet beloven dat alle punten ook gerealiseerd zouden worden. Natuurlijk snap ik dat de protocollen niet a la minute gewijzigd kunnen worden, maar ik voel met als patiënt door ZGV wel heel serieus genomen.
Volgende week een vervolg afspraak bij de hematoloog en eind april terug naar de longarts voor de uitslag van de bronchoscopie. Ik hoop dat het resultaat oplevert! Ik laat het weten.
Fijn opgelucht dat de bronchoscopie weer voorbij is! Nu hopen op een goede uitslag volgende week. Sterkte toegewenst!
Wat kan je het toch fraai opschrijven alleen jammer dat het over een nare ziekte gaat! Fijn dat het onderzoek met roes aan je voorbij gegaan is! Nu weer uitkijken naar de resultaten! Sterkte en succes en tot spoedig!
Je moet heel wat doorstaan, Gea! We hopen en bidden met jou om een goede uitslag!
Nineke en Wim